شاخه های ات را هرس کن

درخت زیبا
***

Prune yourself,

beautiful tree.

***

من دل ام مي خواهد كه بميرم

و همه چيز من تمام شود

و كسي مرا به خاطر نياورد

جز

خوشه طلايي پروين

درخشان در آسمان بي ستاره ام
***

I want to die

and all this finishes

and nobody remembers me

but

my Seven Sisters*

shiny in starless sky.

***

*refers to Pleiades

تو را مي كنم سنجاق سر

گيرت مي دهم به يقه پيراهن ام

حالا هر جا كه بروم

همراهم هستي

***

I turn you into bobby pin

and put you in my dress

now wherever I go

you are with me.

***

پنیر سفید؛

بوی خیار پوست کنده

و

خاطره های برشته و نمکی ی تو

خوراک عصرها!

***

کفش ها

پر از رازند

کفش ها جاهایی می روند که هر کسی نمی رود

کفش ها

پر از بوسه اند

پر از انگشتان ندیده

***

Shoes

are full of mysteries

shoes go to forbidden places

shoes

are full of kisses

full of hidden toes.

***

اين شهر
پر از انسان هاي تنهايي ست كه همديگر را پيدا نمي كنند.
***

This town

is full of lonely souls that don't find each other.

***

همه جا هست

در قفسه كتاب ها

در يخچال

حتي پشت پنجره 

تنهايي قلب مرا مي خورد

و من بي قلب

تمام شب

نيستي را به هستي مي بافم

چهل گيس
***

He is everywhere

on the book shelves

in the fridge

even behind the window.

loneliness eats my heart

and I, heartless

the whole night

braid death and life

forty braids

***

كاش كه اين روزها بگذرد

كاش اميدي باشد كه روزي

اين روزها گذشته باشد

***

I hope these days go away

I hope, there is some hope

that one day

these days have already gone away.

***

از خاطره ها مي ترسم

از يادت كه باشد

از تو كه نباشي

از روزهاي بي من

از پيراهن آبي ات در کمد من 

از بوي جدید ات؛

...قاب عكس هاي بي من.

***

I'm afraid of the memories

of your remaining memories

of your absence

of the days after me

of your blue shirt in my wardrobe

of your new perfume;

Photographs without me...

***

ترك ام كن

تا كسي باقي نماند

كه ترك ام كند

***

Leave me

so there is no one else

to leave me.

***

کسی می فهمد ما از هم دوریم ؟

جوری که

 کف دست مرا به صورت ات می کشی

و تا قوزک پا ی ات را نوازش می کنم

با این همه باران که باریده؛

آیا می شود حدس هایی زد؟
***

Have they notice we are apart?

the way you touch your face with my hand

and I caress all over your body

with all the rain outside;

would they guess?

***

فكرش را بكن

بي تو داشت برف مي آمد 

باور نكردم

زير برف راه رفتم

بودي

نرسيده به پستخانه شریعتی

یك ليمو شيرين چار قاچ كرديم

محض خوشحالي و نوازش دندان ها

همان جوری نشد که می خواستیم

تقدیر و پیری من مقصر نبودند!

کسی به دل ما گوش نکرد

بی ما؛

سفر ها تصمیم گرفتند.

***

It didn't go the way we wanted

it wasn't my age fault or the destiny!

no one listened to us

without us;

roads made their decision.

***

همیشه سقفی بالای سرمان است

سقفی بلند با چراغ های از ستاره

شبانه روزی

)همیشه جایی شب است (

همیشه خانه ای داریم درون هم

گرم و پناه دهنده

شور و قرمز

دل خواه و دل پذیر

رهن کامل

سالها هر سال

به انتها می رسد و باز شروع می شود

آدم ها؛ فکرها؛

سرزمین ها؛

عوض می شوند!

شعر ها

نه

تو

نه

***

Years, every year

end and start over again

people; ideas;

lands;

change!

poems

no

you-s

no

***

سرم شده کاسه ی آب

ماه در آن افتاده

تو

چرخ می خوری در آبی

نقره ای

بیا وانمود کنیم.

آنها فراموش می کنند

بیا ما هم فراموش کنیم

و از نو؛

از سر خط بنویسیم

عزیزم!

بدون چمدان می آیم

زمان رسیدن را هنوز نمی دانم

دنبال همان جا  می گردم

ممنون  که برایم نوشتی

"چیزی نیار؛ همه را از همان جا می خریم"
***

Sweetheart

I'll arrive without a luggage

I still don't know when,

I've been searching for *there*

Thanks for writing me:

"don't bring anything; we'll buy all *there*!"

***

حالا اما 

تمام که می شود

آن وقت که می خواهم نوازشش کنم

برایش حرف بزنم

و در خلسه ام شریک اش کنم

نیست

به همین سادگی 

کوتاهی

غم انگیزی

از بی عشقی بپر بیرون!

به جمع ما برگرد

هنوز؛ با یک لبخند تو

صدای قلب عوض می شود

هنوز؛ شوق زندگی

از تو و با تو است

درها و پنچره ها را باز کن

آفتاب؛ خودش می آید تو

ازباران؛ آفتاب 

 آفتاب و باران

اختلاف روز و شب

جا ها و ساعت ها

از جور سکوتشان 

تازه فهمیده ام

شعر های نگفته ام را

عاشقان دنیا از حفظ اند

می بینی!

جهانی شده ایم

چقدر شلوغ است این دنیا

چقدر

صورت

زبان

نگاه

در خیابان ها؛ کافه ها

در ایستگاه ها و گذرگاه ها

بیهوده به دنبال تو می گردم

 یک اتفاق دو بار نمی افتد

 در این شلوغی ما گمشده ایم برای هم 

 به غم ها اجازه می دهم 

 در سرم بدوند

با هم بازی کنند

و 

بخندند

.

.

.

گاهی از شیطنت و سهل انگاری

می افتند بیرون  

بیرون سرم!

آه 

اگر تمام شوند؟

چه وقت شعر مي گويم؟

هر وقت كه مي خواهي بيايي يا داري مي روي

چه وقت نمي توانم شعر بگويم؟

وقتي هستي

....

اول تعجب کردیم؛

بعد خندیدیم!

از گل های نرگس خشک ِ چسبیده به شانه های تو

و

 درون تا ی ملافه ی سفید بار پیش

نوشته ای :

برای انتشار خاطره

از کداممان اجازه گرفتی؟

من؟

گل های نرگس خشک ؟

یا ملافه ی سفید که حالا دیگر خاکستری است؟

لطفا بر حسب قانون حقوق لحظه های مشترک

در همان صفحه

با همان اندازه حروف 

در شماره بعدی

شعر فرمایید

کلمه هایش گرم است؛

می ریزم شان در کیسه  لاستیکی آجری

بالایش را زور می دهم تا بخارش برود

درش را سفت میبندم که نریزند

تا صبح گرمم می کند

دردم را تسکین می دهد

به خوابم می برد